Kapliczka wielu Świętych w Jasienicy

Niezwykła w formie kapliczka stoi pod trzema okazałymi drzewami tuż przy głównej drodze od kościoła w Jasienicy w kierunku przełęczy Szklary. Wykonana z piaskowca, ma centralny, dość typowy słup z kilkoma coraz węższymi piętrami. Na każdym umieszczono z czterech stron płaskorzeźbione wizerunki świętych – od frontu widać Pana Jezusa po raz trzeci upadającego pod krzyżem, św. Annę oraz MB Różańcową z Dzieciątkiem. Nad całością góruje umieszczony na szczycie metalowy ażurowy krzyż. O niezwykłości kapliczki, pochodzącej zgodnie z tablicą fundacyjną z 1876 r. (fundatorami byli Tomasz i Zofia Łojkowie), decyduje otaczający ją kamienny murek, rozwiązanie zupełnie niespotykane w regionie. W narożnikach murku na wyższych słupkach widnieją płaskorzeźby świętych w płytkich niszach, a wieńczą je figury kolejnych świętych. Między słupkami, oprócz części frontowej, rozciągnięto metalowe pręty.

W Jasienicy, przy powiatowej drodze odkrywamy sacrum wyobrażeń figuralnych, pod patronatem Boga Ojca. Wieńczącą Boskość ukazano w poświacie wyobrażeń maryjnych wraz z całym festiwalem świętych patronów popularnych w ówczesnej pobożności.

Prace konserwatorskie obejmujące kompleksowa konserwację techniczną i estetyczną zespołu kamiennych kapliczek z wieńczącą figurą Boga Ojca z 1876 roku przeprowadzono w latach 2017-19. Rosnące drzewa wokół zacieniały obiekt, powodując jego zawilgocenie, ponadto system korzeniowy powodował dyslokacje elementów jej posadowienia. Poziome powierzchnie takie jak szczytowe partie rzeźb, nakrywy cokołu oraz kamienne stopnie pokrywały zielone wykwity mikroflory, miejscami nawet warstwy mchów, kumulujących wilgoć. Występowały również nawarstwienia fałszywej patyny, jej nasilenie prowadziło do destrukcji powierzchni. Kamień w wielu miejscach łuszczył się, ulegał zwietrzeniu w warstwie przypowierzchniowej osypywał się, wykazując znacznie zaawansowany proces dezintegracji ziarnistej struktury, tworząc znaczne ubytki oraz wżery.

Mur ogrodzenia, prawdopodobnie z powodu zniszczenia był przekształcony, wyboczony z trzech stron, gruntownie przebudowany. W celu niefachowego ratowania mur był uzupełniany niewłaściwymi materiałami: ścianę północną wzniesiona była z cegły ceramicznej, obłożona grubą warstwą tynku cementowego, od wschodu i zachodu, natomiast betonem, powodowało to przyśpieszenie systematycznej degradacji. Płyty piaskowca, którymi wyłożona była przestrzeń, wewnątrz ogrodzenia uległy spękaniu, częściowo zapadnięte z widoczną dyslokacją w stosunku do siebie

Pod kamienne ogrodzenie okalające centralną kapliczkę wykonano nowy fundament z płytą żelbetową. Plac wewnątrz ogrodzenia wyłożono dużymi prostokątnymi płytami z piaskowca. W obrębie murów wykonano niewidoczne korytka odprowadzające wodę opadową. Od strony północnej, wschodniej i zachodniej zrekonstruowano elementy muru z litych bloków piaskowca z profilowanym daszkiem. Boczne elewacje muru rozpiętego pomiędzy narożnymi słupami ozdobiono dekoracją kasetonową. Wykonano uzupełnienia ubytków w narożnikach postumentów taszlami wklejonymi na żywicy poliestrowej. Posadowiono cztery kamienne stopnie wsparte na żelbetowej podstawie prowadzące z poziomu jezdni do kapliczki.